Leren en huiswerk
‘Waarom dit, waarom dat?’
Een jaar geleden kwam een meisje van 10 jaar binnen. Of ze geholpen
kon worden met taal en rekenen.
Want dat liep allemaal niet zo lekker.
We gingen aan de slag en al snel bleek dat dit meisje een enorme
weerstand had op leren.
Waarom moeten we dát leren? Waarom moeten we breuken leren?
Waarom bepalen de grote mensen altijd alles?
Dit was een pittige casus. Want mijn werkwijze is niet pushing,
maar pulling.
Op zoek naar de eigen motivatie en de eigen leerwijze.
Een jaar lang heeft dit meisje met hangen en wurgen haar lesjes
gemaakt. Veel gesprekjes tussendoor om uit te vinden waar haar weerstand
precies lag. En om haar frustratie over het fenomeen school te kunnen uiten.
Toen kwam het moment dat ze te horen kreeg dat ze waarschijnlijk
niet over mocht. Dikke tranen.
Wanhoop. Met een flinke peptalk van mij ging ze – nadat ze weer
rustig was – naar huis.
Vlak voor de zomervakantie kreeg ze te horen dat ze toch over
mocht. Op voorwaarde dat…..
Na de vakantie kwam de omslag.
Dit jonge meisje had blijkbaar eens goed nagedacht. Mede dankzij
het warning signal van voor de vakantie. Vanaf nu ging ze er toch echt eens
goed voor zitten, deed haar best, maar liep soms toch nog vast. Dankzij goede
of andere uitleg van de lesstof, kreeg ze gaandeweg haar taal en rekenen beter
onder de knie.
Nu werkte ze serieus en kon beter zeggen wanneer ze iets niet
snapte. Anders gezegd: ze gaf toe dat ze soms iets niet direct kon en liet hulp
toe. Een megastap.
Het mooiste moment kwam toen ze met een A-4tje met aan beide zijden
talloze taalopdrachten neerplofte op de stoel. Ze vulde de ene oefening na de
andere in, zonder pauze.
Toen ze klaar was met de ene bladzijde vroeg ik haar of het niet
even tijd was voor een korte pauze.
'Nee! ', riep ze: ‘ik vind leren leuk, omdat ik het nu snáp!’
Wat een mooi moment was dat.