Leren en huiswerk 

‘Waarom dit, waarom dat?’

Een jaar geleden kwam een meisje van 10 jaar binnen. Of ze geholpen kon worden met taal en rekenen.

Want dat liep allemaal niet zo lekker.

We gingen aan de slag en al snel bleek dat dit meisje een enorme weerstand had op leren.

Waarom moeten we dát leren? Waarom moeten we breuken leren?

Waarom bepalen de grote mensen altijd alles? 

Dit was een pittige casus. Want mijn werkwijze is niet pushing, maar pulling.

Op zoek naar de eigen motivatie en de eigen leerwijze.

Een jaar lang heeft dit meisje met hangen en wurgen haar lesjes gemaakt. Veel gesprekjes tussendoor om uit te vinden waar haar weerstand precies lag. En om haar frustratie over het fenomeen school te kunnen uiten.

Toen kwam het moment dat ze te horen kreeg dat ze waarschijnlijk niet over mocht. Dikke tranen.

Wanhoop. Met een flinke peptalk van mij ging ze – nadat ze weer rustig was – naar huis.

Vlak voor de zomervakantie kreeg ze te horen dat ze toch over mocht. Op voorwaarde dat…..

Na de vakantie kwam de omslag.

Dit jonge meisje had blijkbaar eens goed nagedacht. Mede dankzij het warning signal van voor de vakantie. Vanaf nu ging ze er toch echt eens goed voor zitten, deed haar best, maar liep soms toch nog vast. Dankzij goede of andere uitleg van de lesstof, kreeg ze gaandeweg haar taal en rekenen beter onder de knie.

Nu werkte ze serieus en kon beter zeggen wanneer ze iets niet snapte. Anders gezegd: ze gaf toe dat ze soms iets niet direct kon en liet hulp toe. Een megastap.

Het mooiste moment kwam toen ze met een A-4tje met aan beide zijden talloze taalopdrachten neerplofte op de stoel. Ze vulde de ene oefening na de andere in, zonder pauze.

Toen ze klaar was met de ene bladzijde vroeg ik haar of het niet even tijd was voor een korte pauze.

'Nee! ', riep ze: ‘ik vind leren leuk, omdat ik het nu snáp!’

Wat een mooi moment was dat.